Dec
29

Sydney

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 29-12-2010

We kunnen  niet anders zeggen, mooi stad Sydney.

Wel moeten we erg wennen,  en eigenlijk missen we azië wel een beetje.

Genoeg mooie dingen te zien hier hebben we al in de gaten. We blijven tot 2 januari hier en proberen een glimp van het vuurwerk op te vangen.

Intussen wat foto’s ge-upload

> Indonesië onderweg (verzameling van ‘onderweg’ foto’s)

> Pangadaran (strand)

> Jakarta (1 dagje, dus niet veel)

> Sydney deel 1 (er zullen er wel meer volgen 😉

MKT

Dec
24

Kerstkaart

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 24-12-2010

Vanaf een zonnig Java,
Fijne feestdagen toegewenst!!
Karin, Martijn en Thijs

From a sunny Java,
Best wishes !!!
Karin, Martijn en Thijs

Dec
24

Reisverhaal

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 24-12-2010
11 december – zaterdag
Vandaag huren we twee scooters om het schiereiland te bekijken. We oefenen een rondje op de parkeerplaats met Thijs voorop en dan gaan we! Thijs vindt het prachtig en roept steeds: “go go go!”. We stoppen bij een paar op de (handgetekende) kaart aangegeven toeristische punten waaronder een voorstelling van traditionele dans. We zijn net op tijd voor het einde wat we eigenlijk ook niet zo erg vinden. En ja, er zit een groepsreis met Nederlanders waar we nog even tussenschuiven. Als we 40 km hebben gereden gaan we eten in een restaurant waar ook de plaatselijke bobo’s blijkbaar op zaterdag eten. Als ze binnenkomen met zonnebril op dan wordt direct het eten geserveerd! De terugweg gaat een stuk sneller,Thijs vindt het gelukkig nog steeds erg leuk. We blijven even staan kijken als er een nieuwe brug wordt aangelegd. Om 16.00 uur zijn we terug en gaan we uiteraard nog even lekker zwemmen.
12 december – zondag
We hebben nog een hele dag aan het meer. We zwemmen wat en internetten wat. En eten wat en zwemmen nog een keer. Martijn doet nuttig onderzoekwerk voor het reisdeel in Nieuw-Zeeland. Het voelt nog ver weg, maar over drie weken zijn we daar al. En we willen toch het liefst in een camper rondtrekken. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig in het hoogseizoen voor een redelijke prijs! Er staan wat aanvragen open, maar we zijn niet echt optimistisch dat het nog gaat lukken.
13 december – maandag
Vandaag om 9.00 uur de boot genomen naar Parapat. Daar staat aan de kade direct een oude bus klaar die naar Medan gaat. Makkelijker kan niet! Even later merken we dat dit wel een erg oude bus is, we vliegen letterlijk door de haarspeldbochten! Thijs en Karin zijn direct misselijk. Dan moet de bus even nieuw koelwater hebben, het ruikt erg naar rubber in de bus. Op de wegen door de bergen is het hard werken voor de oude bus. We slapen in een spiksplinter nieuw hotel in Medan, dat eigenlijk pas in januari opengaat. We hebben het rijk alleen en mogen zelf de voordeur op slot doen ‘s avonds!
We gaan weer lekker eten op Medeka, een rij buitenrestaurants waar Martijn vandaag soep met een hele kreeft erin eet.
14 december – dinsdag
Vandaag vliegen we om 12.10 uur naar Surabaya. We hebben een budgetvlucht van drie uurtjes met AirAsia. We verwachten een oud toestel, maar vliegen met een zeer nieuw vliegtuig. Voor vertrek kijken we nog even op internet naar reacties op onze offerte-aanvragen voor een camper. Het model dat we wilden is niet meer verkrijgbaar maar ze doen een aanbod voor een vierpersoonscamper. Duurder uiteraard maar ziet er wel gaaf uit. We besluiten het maar gewoon te doen, met een camper is het toch wel het leukste reizen in Nieuw-Zeeland.
Aangekomen in Surabaya stappen we direct in de schuttlebus naar het busstation waar we overstappen op een bus naar Malang. Het gaat weer vlekkeloos, instappen en rijden maar. Maar helaas, de snelweg is afgezet en er staat om de 10 meter een verkeersagent. Al het verkeer wordt tegengehouden. De bus moet doorrijden en aan de andere kant komt de president langs denken we gezien de grote aantallen geblindeerde auto’s en politie ervoor en erachter. Dan moet de bus ergens keren en terug naar de snelweg rijden, met vele anderen waardoor we in totaal een uur vertraging oplopen. In Malang nemen we om 19.30 uur een taxi voor 40.000 roepiahs, waarschijnlijk veel te duur maar ja voor vier euro doen we op dit tijdstip van de dag niet moeilijk. Het hotel regelt meteen een derde bed voor Thijs die het goed heeft volgehouden vandaag. Vliegen was weer erg leuk en nog een klein beetje spannend (eigenlijk eng, maar dat woord gebruiken we niet!). In de bus heeft hij nog even liggen slapen, na een uurtje is de bus niet echt interessant meer.
15 december – woensdag
Vandaag blijven we in Malang na de lange reisdag van gisteren. We lopen
rond 9.00 uur al op de vogeltjes- en plantjesmarkt rond. Dan is de temperatuur nog goed te doen. In het centrum is een mooi park “alun-alun” waar we kijken hoe de plaatselijke bevolking zich ontspant. Dat doen ze met veel geklets op de bankjes en kijken naar een man die een aap op een fiets rondjes laat rijden. In feite slingert hij hem aan een touw aan zijn nek rond wat we niet echt waarderen dus komen we niet dichtbij en geven we zeker geen geld!
We hebben een hotel met zwembad waar we zeker in willen. Het gaat ‘s middags waaien en regenen, maar dat maakt niks uit. Het is niet koud en in het water word je toch wel nat!
16 december – donderdag
We laten onze bagage in het hotel en pakken wat spullen voor één overnachting in de kleine rugtas. We gaan met de bus naar de Bromo vulkaan. We gaan met de bus naar Pasuruan waar we willen overstappen op een busje naar een ingang van het national park. Maar als we daar uitstappen blijkt het niet mogelijk om naar het dorp Puspo te gaan zoals we in gedachten hadden. Dan maar een volgende bus op de hoofdweg aanhouden om naar Probolinggo te rijden, een uur verder naar het oosten. Dit is de gebruikelijke plaats om over te stappen naar Cemoro Lawang, de hoofdingang die vanuit Probolinggo bereikbaar is. Maar ook  nu zit het niet mee, men vertelt ons dat er geen busjes meer de vulkaan oprijden rond 14.00 uur. Er is een tourbureautje waar we mogen gaan zitten. Hij laat een busje rijden als er 15 toeristen zijn die mee willen voor 25.000 roepiahs per persoon. Omdat de Bromo vulkaan sinds half november actief is en veel rook uitspuwt is er weinig belangstelling onder de toeristen. En wij willen uiteraard nu juist wel gaan kijken met de gedachte dat als het echt gevaarlijk zou zijn, het wel onmogelijk zou zijn om in de buurt te komen. Het busje kunnen we wel op onze buik schrijven, die gaat niet. Het mannetje van het tourbureau kan uiteraard wel een charter, een privé-auto regelen, maar dat kost 300.000 roepiahs. Omdat we dit te duur vinden en rustig wachten op andere oplossingen biedt hij even later aan om achterop zijn motor te stappen. Samen met een andere man rijden ze ons voor 120.000 roepiahs (12 euro) de vulkaan op wat Thijs natuurlijk weer schitterend vindt. We komen enigzins zwart van de as aan bij een hotel met schitterend uitzicht op de vulkaan. Hij stoot grote donkere aswolken uit waar je naar blijft kijken. Het is net een waterval die nooit stopt. Als het ‘s avonds donker is en we in het restaurant zitten is het wel onheilspellend als het rommelt in de verte. Dit blijkt gelukkig geen begin van een uitbarsting te zijn, maar onweer in de verte.
17 december – vrijdag
Er worden tours aangeboden om met een jeep naar de zonsopkomst te gaan kijken. Je wordt dan om 3.00 uur ‘s nachts gewekt om in het donker naar een uitkijkpunt te rijden. De ervaring van anderen de vorige dag was dat het bewolkt was en dat ze dus niks hebben kunnen zien. Dit en het tijdstip van vertrek weerhoudt ons ervan om de tour te doen. Vanwege de activiteit van de vulkaan mag je trouwens niet op de kraterrand en binnen een straal van drie kilometer van de vulkaan komen. We slapen lekker tot 7.00 uur en kijken dan uit het raam om een schitterende vulkaan te zien. We gaan naar het eerste uitzichtpunt lopen. Eerst over de weg tussen de velden waar de mensen aardappels en prei verbouwen. Dan een pad met traptreden op wat erg leuk is met Thijs, hij telt ze allemaal van 1 tot 10. Dan wordt het pad wel erg slecht naar een tweede uitzichtpunt dat waarschijnlijk ook nog in de wolken ligt. We gaan dus niet verder maar lopen terug naar het hotel. Om 12.00 uur eten we en willen dan weer naar “beneden” met een busje. Het hotel laat rond 15.00 uur een busje vertrekken. Omdat dat wel lang duurt, proberen we eerder een busje te nemen. Maar ook nu is het lastig omdat er niet veel toeristen zijn, maar om 14.00 uur gaat er dan toch een lokaal minibusje. Het rijdt heel heel langzaam om passagiers op te pikken. We rijden wel een uur lang 20 km per uur, voordeel is wel dat we niet misselijk van de bochten worden!
Dan kunnen we in Probolinggo gelukkig direct een goede expressbus naar Malang nemen die maar op een paar plaatsen stopt. Om 18.00 uur zijn we weer terug in ons hotel. We gaan eten in een enorm groot “love”restaurant met een liefdeslaantje waar we pizza’s in hartvorm eten!
18 december – zaterdag
We willen naar Jogjakarta doorreizen, maar dat schijnt vanuit Malang wel lastig te zijn. Je moet of een nachtbus nemen wat we niet willen of twee uur terug naar Surabaya en dan een bus van zes uur naar Jogja nemen. We vragen het hotel ‘s morgens om 7.30 uur op advies en ze bieden aan een tourbureau te bellen. Ze pikken mensen bij hun hotel op en zetten ze af bij het gewenste adres in Jogja. De prijs valt ons reuze mee en ze komen ons om 8.30 uur ophalen. Alles gaat hier zo gemakkelijk! Om 9 uur vertrekt de bus vanaf een verzamelpunt en stopt een paar keer bij een kantoor van hen om mensen op te halen. We hebben niks te eten meegenomen en de bus stopt ook niet bij een busstations zodat we geen koekjes en drinken kunnen kopen. Maar ook daar is aan gedacht: in de bus krijgen we een flesje water en de bus stopt om 15.00 uur, lunchtijd in Indonesië bij een restaurant van het busbedrijf waar van een buffet gebruik mogen maken, alles inclusief!
In Jogja worden we om 18.30 uur langs de weg uit de bus gezet waar al een minivan klaar staat om ons naar ons hotel te brengen. We hebben net in de bus een hotel met zwembad uit de reisgids geprikt die ons wel wat lijkt. Na eerst twee anderen te hebben afgezet, komen we om 19.30 uur aan in het hotel en zitten we om 20.00 uur aan tafel. Dan komen we Esther en Richard weer toevallig tegen die we in het hotel op de Bromovulkaan hebben ontmoet. Zij zijn met de trein gegaan en we zitten tot 23.00 uur met ze aan tafel wat voor ons doen heel erg laat is!
19 december – zondag
Vandaag wilden we uitslapen maar daar dacht de gospelkerk anders over! Om 6.00 uur begon de mensen al vrolijk te zingen. Dat ging door tot ‘s avonds laat. Dus om 7.30 uur al aan het ontbijt en de stad in om rond te kijken. Er is een lange winkelstraat waar alle toeristen komen, dus er staan veel te veel stalletjes met goedbedoelde troep en kleding met batikprint en om de twee meter een riksjaw, fietstaxi. “Where you go? You need transport sir?”.
Op het grasveld voor het paleis van de sultan, het katon, wordt een kermis opgebouwd. Thijs gaat in het kinderreuzerad en op een treintje. Hij mag hem als eerste testen. Bij de tweede rit rijdt de trein van de rail af, maar gelukkig geen ongelukken! We worden om  de haverklap aangesproken door een “nieuwe vriend”. Een man vertelt ons dat de dansvoorstelling in het paleis pas om 12.00 uur begint. We kunnen eerst wel met hem naar zijn shop gaan! Daar trappen we dus niet in! Maar ze doen het hier wel heel goed. Je denkt eerst dat je echt iemand treft die zomaar aardig is, maar dan komt de aap uit de mouw en vraagt hij je mee te gaan. Het paleis is overvol met schoolkinderen die natuurlijk weer de nodige foto’s van ons willen nemen.
We gaan via verschillende steegjes terug naar ons hotel om ‘s middags lekker te zwemmen.
20 december – maandag
Het is tijd om de beroemde ruïnes bij Jogja te bekijken. vandaag gaan we naar de tempels van Panadarang. Er is een transjoga bussysteem dat prima werkt. Op de winkelstraat, Malioboro stappen we op lijn 1A en stappen we uit op het eindpunt bij de tempels! Het is erg leuk om alle tempels in te gaan, binnen staat steeds een ander beeld. Het is wel erg warm en benauwd vandaag en (logisch) rond 14.00 uur breekt er een enorme onweersbui los. Thijs mag in zijn onderbroek door de plassen stampen. We gaan daarna in een warung, een (mobiel) straatrestaurantje nasi goreng met een kroepoekje eten. Het is erg gezellig dus wel blijven zitten tot de regen wat minder hard gaat. Maar als we in Jogja uit de bus stappen regent en onweert het weer heel hard. Thijs moet ook nog plassen, dus in de stromende regen tegen een boom plassen! Precies op dat moment komt er een harde onweersknal en rent hij huilend naar ons toe. We wachten een tijdje maar het blijft hard regenen dus we gaan gewoon zingend door de plassen stampend naar het hotel. Dan gaan we nog even in de regen        zwemmen als de onweer voorbij is.
21 december – dinsdag
We zitten we om 7.15 uur aan het ontbijt en lopen vroeg naar een weg die richting de Borobudur gaat. We stappen in een locale bus die ons naar een busstation rijdt. Hij spreekt geen Engels (en wij geen Indonesisch) maar alle toeristen willen naar de Borobudur dus dat is geen probleem. Het volgende busje raakt erg vol met schoolmeisjes en een stapel plastic emmers, maar we zitten lekker bij de open deur dus het is wel een uurtje vol te houden. In het plaatje Borobudur lopen tien minuutjes door het dorp en komen we bij de parkeerplaats van de Borobudur waar we eerst langs de souvenierstalletjes met goedbedoelde troep lopen. De Borobudur is mooi maar weer vol met schoolkinderen. Als we langslopen zeggen ze niks. Als we voorbij zijn, maakt er een kind een grapje en lachen ze allemaal!
We lopen nog even door het museum en zijn vrij snel weer buiten. We treffen dezelfde bus weer die intussen nog een keer op en neer naar Jogja is geweest. We zitten weer bij de open deur en zien onderweg de ravage die door de uitbarsting van de Merapi vulkaan is aangericht. Ze zijn volop bezig de rivier met een graafmachine uit te baggeren en te verbreden. In Jogja zwemmen we weer lekker in het zwembad en skypen we in het restaurant met opa en oma Logtenberg.
22 december – woensdag
We gaan naar Pangandaran aan de kust van west-Java om de kerst daar door te brengen. Het treinstation ligt op vijf minuten lopen van het hotel. We ontbijten rustig met Esther en Richard die toevallig dezelfde trein richting Bandung willen nemen. In tegenstelling tot India kunt je hier gewoon 10 min. voor vertrek een kaartje kopen. Om 9.27 uur vertrekt de trein en komen we om 13.30 uur aan in Sidarja. Hier staat een mannetje die ons wel naar Pangandaran kan brengen voor 100.000 roepiah (10 euro). Er gaan wel lokale bussen volgens de reisgids maar de weg is erg slecht en het is erg rustig op het station. We gaan voor het gemak en stappen bij hem in. De weg is inderdaad een gatenkaas en heel langzaam hobbelen we een uurtje naar Pangandaran. We lopen naar de zee en Thijs en Martijn rennen er meteen in! Thijs heeft de grootste lol met het tegenhouden van de golven. We nemen een hostel dat door de reisgids, Lonely Planet, wordt aangeraden “als The place to be” voor backpackers en surfers. Het is een klein relaxt goedkoop hostel waar je zelf de drankjes mag pakken en opschrijven. Maar de kamer is erg basic en de bedden wel erg slecht. Karin heeft ‘s nachts veel jeuk en denkt dat er bedbugs inzitten. De volgende morgen checken we uit en gaan een straatje verder in een prachtig hotel dat bestaat uit verschillende huisjes rond een mooi zwembad. De prijs gaat vanaf 24 december wel omhoog vanwege de kerst maar het valt reuze mee, we betalen dan 20 euro ipv 16,50! We besluiten dat dit het paradijsje is waar we de kerst gaan doorbrengen.
23 december – donderdag
We gaan naar het nationale park aan de zuidkant van de stad. het is een schiereiland dat voor de helft een recreatiedeel is en voor de andere helft is afgesloten voor mensen. We worden bij de ingang opgewacht door een groep brutale apen die alles van plastic van de mensen afpakt. We pakken een steen en dreigen daarmee waardoor ze wel aan de kant gaan. Thijs heeft ook een stok en zwaait ermee. Een aap blaast kwaadaardig naar hem waar Thijs nogal van schrikt. Het is beter als we Martijn maar voorop laten lopen met een steen. Maar even verderop zien we bijna geen apen meer en is het een leuke tocht door de jungle. Het is erg modderig en glad, maar we komen bij een spannende grot waar vleermuizen in hangen. Door de flits van de camera gaan er wat rondvliegen. Er liggen een paar mooie witte zandstrandjes in het park. Hoewel we honger krijgen, blijven we toch de hele middag op het strand. We zwemmen in het heerlijke warme water waar een koraalrif voor ligt. Er zijn allemaal stukken koraal op het strand aangespoeld waarmee we in letters een kerstgroet maken. De foto mailen we naar familie en iedereen die een berichtje op onze weblog heeft gezet.
Als we weer terug zijn gaan we eten in een visrestaurant. Omdat het nog
Dec
23

foto update

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 23-12-2010

2 dagen tempels in yogja,

Dec
19

Reizen

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 19-12-2010

We moeten grote afstanden afleggen, best vermoeiend en komen eigenlijk niet aan reiseverhalenschrijven toe.

Daarom maar even snel een foto update

> Bromo

> Yogjakarta

Plan is 2 dagen in yogja te blijven voor de tempels, dan naar de kust voor wat seafood met kerst en daarna richting jakarta.

Dec
15

Update

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 15-12-2010
8 december – woensdag
Vandaag gaan we de vulkaan Sibayak beklimmen. Er is een route die gedeeltelijk over de weg gaat en een die door de jungle gaat. Voor de laatste moet je een gids huren omdat er al diverse mensen verdwaald en zelfs omgekomen zijn! Er ligt een indrukwekkende lijst op de ontbijttafels met mensen die in de problemen zijn geraakt. We besluiten de route over de weg te nemen omdat deze korter is en zelf te vinden is. Er lopen ook een stel jongens naar boven in schoolkleren. We komen ze steeds weer tegen omdat ze ons opwachten als de  route lastig is te vinden. Als de weg ophoudt moeten we even naar boven klimmen om het pad met de traptreden te vinden. Er komen niet veel mensen en de boel is behoorlijk verzakt. Toch vinden we vrij makkelijk de top waar we dicht bij de krater kunnen komen. We hebben er drie uur over gedaan. Thijs heeft wel veel bij Martijn op de nek gezeten maar heeft ook veel stukken zelf gelopen. Er komt op verschillende plekken stoom en zwavel uit de vulkaan. We zorgen dat we afstand bewaren want zwavel inademen is volgens Martijn zeer onverstandig. Het stinkt ook erg dus je wilt er ook niet te dicht bijkomen. Er schijnt een weg met traptreden naar beneden te zijn die uitkomt bij Hotsprings. Vanaf de krater roepen de schooljongens dat we dezelfde weg terug moeten nemen, maar we proberen het pad toch te vinden. Het eerste deel is erg glad en we schuiven op onze billen langzaam naar beneden. Normaal vinden we afval erg vervelend in de natuur, maar in dit geval was het voor ons een teken dat we op het goede pad waren. Een stukje verder beginnen de traptreden, althans het zijn traptreden geweest. We komen weer in het groene deel en moeten smalle overgroeide paadjes volgen. Het is erg leuk en spannend. Heel langzaam komen we lager en er komen meer traptreden. Thijs vindt het erg leuk om ze te tellen en loopt een heel stuk zelf naar beneden. We hebben steeds wolken om ons heen, maar we moeten achter een warmwatercentrale uitkomen die we gelukkig steeds kunnen horen. Het groen gaat over in een bamboebos waar we moe maar zingend uitkomen. Na drie uur langzaam afdalen zijn we terug in de bewoonde wereld! We zien eruit als varkens maar dat maakt niets uit. We gaan direct de hotsprings in die inderdaad erg hot zijn. Wij zijn alweer aangekleed als Thijs het nog erg naar zijn zin heeft in de badjes die natuurlijk ook naar zwavel ruiken (lees: stinken).
Dan willen we een busje richting Berastagi nemen. Om 16.00 uur gaan we bij een aantal wachtende mensen zitten tot er een zegt dat er geen busje meer rijdt! En hij zegt dat het nog 5 km. lopen is naar ???? Er zit niks anders op dan te beginnen met lopen. Het begint ook zachtjes te regenen. We zwaaien naar iedere auto die langs rijdt. En ja hoor, na een kwartiertje lopen stopt er een pickup-auto die naar Berastagi gaat. We mogen achterin de bak zitten! Het is erg leuk en we zijn snel weer in Berasatagi terug. We willen nog wat geld geven, maar de aardige man rijdt alweer verder!
9 december – Donderdag
Vandaag gaan we na het ontbijt om 9.00 uur op weg naar Lake Toba. Je kunt eerst twee uur terug naar Medan en dan vijf uur naar Lake Toba, maar er is ook een kortere route waarbij je twee keer moet overstappen. We nemen eerst weer een minivan naar het centrum van Berastagi, dan is er weer een aardige man die vraagt waar we heengaan. Hij zegt dat we dan de gele minivan moeten nemen. Na een kwartiertje zegt de chauffeur dat we  moeten uitstappen. Meteen pakt een man mijn tas al aan om in zijn bus te zetten. We willen eerst even rustig kijken welke bus we moeten hebben dus zeggen we vriendelijk maar duidelijk dat hij even moet wachten. Een andere chauffeur die we vragen zegt dat het 16.000 is naar onze volgende overstapplaats. Dat is prima en hij laadt de tassen op het dak. Dan zien we dat de man die onze tassen direct al wilde inladen dezelfde bestemming heeft en als eerste vertrekt. Waren we toch te wantrouwend geweest! Omdat niemand Engels spreekt is het toch wel lastig, maar de mensen zijn hier in de dorpen erg aardig en vragen geen woekerprijzen merken we. De derd we. De derde bus doet er ongeveer drie uur over en af en toe zit hij erg vol, naar onze begrippen te vol! Er zitten regelmatig schoolkinderen op het dak. Dan moeten we er sneller dan gedacht weer uit en kunnen we overstappen op de laatste bus die er 45 min over doet naar Paranpat. Dit is weer een goede bus met stoelen ipv bankjes. Er zitten twee nederlandse mannen in waarvan er een hier woont. Ze zeggen dat Carolina Cottages een goed hotel is waar je lekker kunt zwemmen. In Paranpat nog vijf min. met een busje naar de kade en dan is het (pas) 14.00 uur als we op de boot stappen. Hij vaart rond het eiland en zet de mensen af waar ze willen. Het is een prachtig paradijsje waar we worden afgezet. Mooie batakhuisjes met mooie bungalows. We besluiten luxe te doen en de duurste te nemen,wel
€ 15,- per nacht! We eten lekker vis en skypen met opa Weedage rond 17.00 uur. Thijs laat hem de garnalen zien, terwijl opa net om 11.00 uur aan de koffie zit met Lotte. We zien sneeuw op de achtergrond!
10 december – vrijdag
We doen vandaag lekker niks! Hele dag lekker zwemmen en boeken lezen. Thijs vermaakt zich met een schommelbankje die een trein is. Het water is zo helder dat we hele schoolen visjes zien zwemmen. Wat een leven! Anders waren we thuis de boodschappen weer gaan halen op vrijdagmorgen. Nu maken we ons druk of we zullen lunche n of toch kroepoek en koekjes gaan halen zodat we rond 17.00 uur lekker gaan eten.
11 december – zaterdag
We huren 2 motorfietsen (in nederland heet het brommer) en Thijs gaat als een indonesisch kindje voorop. Hij vindt het geweldig. Omdat iedereen toetert kan Thijs ongestoord toeteren en al snel heeft hij dat als zijn werk opgevat. Als we achter karin rijden wordt die er wel zenuwachtig van, dus toch nog een regel, niet toeteren als je achter mama rijdt.
Mooie tocht langs smalle weggetjes. We gaan niet zo snel, er zijn genoeg hindernissen (opgengebroken bruggen, gaten, kippen, varkens, buffels, zelfs een slang, schoolkinderen, andere motoren, busjes, vrachtwagens, vluchtheuvels). we bezoeken wat tempels onderweg en lunchen in het pangurang aan het eind van de weg. Veel mooie uitzichten over de bergen en het meer. Zelfde weg terug gaat een stuk sneller.
12 december – zondag
Moe van het motorfietsen doen we een dagje niets weer. Martijn zit achter internet en zoekt een camper. Later op de dag skypen met HVS in nieuw zeeland en ‘s avonds met de opa’s en oma’s
13 december – maandag
Reisdag, terug naar medan. Boot stopt op de pier bij het hotel, gelijk van de boot een bus in, en tegen de middag zijn we in medan. ‘s avonds eten we lekker grote garnalan op de merdaka markt en lopen nog wat rondt over het sportveld, er
wordt serieus gesport in medan.
14 december – dinsdag
weer een reisdag. Na lekker uitgeslapen te hebben, een van de beste bedden tot nu toe. in een gloednieuw hotel. We waren de eerste gasten. Vliegen we naar surabaya, 3 uur. als we aankomen zitten we anderhalf uur later al in de bus naar malang. Net op het moment dat we zeggen dat het een keer lekker vlot gaat allemaal, mogen we de snelweg niet op. Heelveel politie overal en de bus blijft op de kleine weggetjes. Na een half uur zien we politiemotoren, en nog meer, en politie auto’s, brandweer, ambulance , geheime dienst, nog meer vage auto’s met zwaailichten, militaire voertuigen en dan een paar grote mercedessen met als kentekenplaat een 1. De president waarschijnlijk. Dan pas mag de bus keren en een uur later zijn we weer bij het beginpunt.
tegen 20.00 komen we in malang aan. Taxi genomen naar hotel.
Java is wel weer een andere wereld dan sumatra, goeie wegen en bussen tot nu toe. Veel meer mensen. Malang is mooi stadje, redelijk wat nederlandse historie en er wordt ook nog wel nederlands gesproken.
15 december – woensdag
Vandaag de stad bezocht, wat tempels, park, plein. IJsje gegeten en een planning gemaakt.
morgen gaan we naar de dorpjes aan de rand van de bromo vulkaan, dichterbij kan je niet komen omdat hij eind november een eruptie gehad heeft. Daarna reizen we via solo naar yogjakarta en gaan dan naar het zuiden naar de kust.
Dec
12

Foto update

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 12-12-2010

DISCLAIMER / WAARSCHUWING:

De volgende serie foto’s kan eventuele winter depressies versterken!

Foto’s van een van de mooiste plekjes in de wereld, Lake Toba, Sumatra—> HIER

Dec
10

Berastagi – foto update

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 10-12-2010

Klik -> hier <- voor de foto’s

Dec
07

Foto’s

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 07-12-2010

Foto’s van bukit lawang > HIER

Dec
07

Singapore / Sumatra

Filed Under (Reisverhalen) by thijs on 07-12-2010

29 november – maandag
Eerst maar eens de shoppingmals bekijken. Er is een straat waar het ene grote complex naast de andere staat. We hebben er een uitgekozen die hele lange roltrappen aan de buitenkant van het gebouw heeft. Niet een, niet twee, maar wel tien!!!! Boven hebben we vanaf het dak een prachtig uitzicht over Singapore. Het is een echte wolkenkrabberstad. Omdat Singapore een dure stad is zijn we niet echt geinterresseerd in winkelen. We gaan met de metro naar Chinatown. Hier is het echt lekker eten! Pekingeend! Natuurlijk zijn er weer de toeristenrestaurants, maar die lopen we voorbij en gaan naar een foodcourt waar alleen locals komen. Voor € 3,- een superbord eten.

30 november – dinsdag
We slapen heerlijk uit en gaan rond 14.00 uur met de metro richting Sentosa. Dit is een “pretpark”-eiland met een disneyland, adventurepark en een prachtig strand bestaande uit opgespoten zand en aangelegde eilandjes. We lopen lekker over het strand en gaan heerlijk zwemmen. Het water is heerlijk warm. Thijs krijgt van wat meisjes een emmertje en schepjes. Opvallen met je blonde haar heeft toch ook zo zijn voordelen. We waren op weg naar het aquarium, maar rond 16.30 uur besluiten we dat we dat morgen maar moeten gaan doen. Even later barst de onweer los boven de stad, maar de regen blijft nog een tijdje uit aan de zee.

1 december – woensdag
Vandaag gaan we weer naar Sentosa, maar nu gaan we wel naar het aquarium. Er is een bak met roggen en haaien die je mag aanraken en voeren. Thijs vindt het prachtig om te zien, maar raakt ze niet aan! Ze komen dicht tegen het glas aan zodat je ze prachtig aan de onderkant kan zien. Wat een grote bekken hebben die roggen!
Er is een hele lange tunnel met ja ja, ook weer een lopende band. In Singapore hoef je nergens te (trap-) lopen! Thijs vindt de vissen ook mooi, maar de lopende band is erg interessant. We gaan drie rondjes door de tunnel.
Rond 15.00 uur gaan we weer terug met de metro om de tassen in het hotel op te halen. We gaan door naar het vliegveld en eten daar wat voor we het vliegtuig in gaan. Thijs vindt het weer prachtig, om 19.30 uur vliegen we en we komen om 19.30 uur aan in Medan (een uur tijdsverschil)
Het is een zeer klein vliegveld waar we bij een meisje in een klein
kantoortje € 21,- pp moeten betalen voor het visum. Dan een kantoor ernaast om het visum in het paspoort te laten zetten. Daarna langs de douane waar de mannen al weer lol maken met Thijs. Ook in Indonesië vinden ze hem mooi met zijn blonde haar!
We staan snel buiten en worden rustig door taxichauffeurs opgewacht. We zeggen een keer nee en we kunnen de weg oversteken naar een tankstation waar een ATM staat. We pinnen 1,2 miljoen (= € 120,-) en gaan lopend naar het hostel. Het is 10 minuten lopen maar lastig te vinden omdat er geen bord staat. Het is tegenover de KFC waar de parkeerwachter ons het hostel aanwijst. Er is een ijzeren hek met een zware kabel dichtgemaakt. Bellen helpt niet. Net als we op het punt staan een ander hotel te zoeken, (het is inmiddels 21.00 uur) als iemand van zijn brommer afstapt en voor ons langdurig op de bel drukt. En ja hoor, er komt leven in de tent. We  krijgen een zeer grote kamer met vier bedden en de kop thee op de veranda. Als we naar bed willen kunnen we zelf de voordeur afsluiten. De eigenaar heeft kiespijn en gaat weer naar bed.

2 december-donderdag
We hebben slecht geslapen omdat het erg warm en vochtig is in Medan. We krijgen helaas geen ontbijt, wat we wel verwachten omdat dit in de Lonely Planet stond. De eigenaar vertelde later dat zijn moeder met bediende naar Jakarta was gevlogen voor een medische behandeling. En hij wist niet hoe hij ontbijt voor de gasten moest klaarmaken! Hij gaf ons bij vertrek wel een half witbrood mee en een rol wc-papier, die we later blijkt goed kunnen gebruiken in Burkit Lawang.
Na sjiek buiten de deur ontbeten te hebben bij een bakkerij/traiteur, lopen we door de hitte terug naar het hotel. We gaan weer even op bed liggen, de warmte en de reis gisteren eisen zijn tol.
Medan heeft dag en nacht veel verkeer op straat. Het verkeer bestaat uit auto’s, vrachtautootjes en heel veel brommers. De taxi’s bestaan hier uit brommers met zijspan. We nemen er een ‘s avonds maar kunnen er eigenlijk niet met z’n drieën in. Het regent en de motor slipt door de bochten!

3 december-vrijdag
We gaan op pad naar Bukkit Lawang. Dit is een dorpje waar een opvangcentrum voor Oerang Oetangs is. We laten ons door een brommertaxi naar het busstation brengen dat op een half uur rijden van de stad ligt. Maar met onze bagage en de regen is dit eigenlijk niet verantwoord. Onze chauffeur is gelukkig erg ervaren (lees: oud, zonder tanden en de brommer is aan vervanging toe)
Daar wordt onze bagage gelijk door een chauffeur zijn minivan gezet. Hij gaat naar Burkit Lawang en het kost 50.000 rupiah. We zijn wat overrompelt, maar we denken dat 5 euro voor een rit van 4 uur wel redelijk is. We zitten in zijn minivan en hij vraagt of we direct willen betalen. Hij spreekt geen Engels, maar we begrijpen dat we teveel gaan betalen. We maken duidelijk dat we pas bij aankomst betalen. Dan worden we in een andere minivan gezet waar al twee passagiers inzitten en we vertrekken met een ander (aardige) chauffeur. Onderling wordt er iets betaald, maar goed we zijn op pad.
Dit rit valt erg mee en na 2,5 uur zijn we er al. We lopen over de markt naar de rivier waar een groot aantal guesthouses zitten. Het is een prachtige plek in de jungle. In Noord-Sumatra komen niet zoveel toeristen, dus wel hebben ruime keuze uit de guesthouses. We gaan twee keer een hangbrug over de rivier over en na komen lekker bezweet aan bij Rainforrest hostel gerund door Nora, “mama” een dikke dame die de boel goed geregeld heeft.
We zijn eindelijk weer in de natuur na een aantal grote steden. Het enige lawaai komt hier van de rivier de langsstroomt.

4 december-zaterdag
Vandaag doen we lekker niks. We ontbijten rustig en gaan een stukje langs de rivier lopen. Thijs vindt het erg leuk over de rotsen klimmen en stenen in het water gooien. Door de warmte zijn we toch wel moe.

5 december-zondag
Samen met een gids gaan we het park in. Op zoek naar oerang oetangs. Thijs vindt het spannend en zit ze al lang voordat we in de jungle zijn. Ook hoort hij ze al. Via de grote hangbrug over de rivier, door een rubberplantage komen we in het park. Na wat smalle paadjes door dichtbegroeide jungle zien we ‘thomas sleeve monkeys’, eekhoorns, en makaken. Stukje verder komen de eerste oerang oetangs tegen. 3 stuks. De gidsen voeren de apen zodat ze naar ons toe komen. Indrukwekkende beesten en ze komen erg dichtbij. Met het grootste gemak bewegen ze zich door de bomen, terwijl wij onaangepaste mensen zich voortploetern over de modderige gladde paadjes in de jungle. Stukje verde komen we een een groot mannetje tegen. Een stuk groter en een stuk indrukwekkender. Voor ons gevoel zijn we te dichtbij en op het moment dat hij op ons af komt, lopen we toch snel wat verder. ‘don’t panic, don’t panic’ zegt de gids. ‘No problem, no problem.’  Na een tijdje tussen de apen gezeten te hebben gaat de tocht verder en komen we ook nog ‘Mina’ tegen. Mina heeft vroeger opgesloten gezeten en is vrijgelaten en heeft nu een kind. Volgens de lonely planet hebben 62 gidsen in het dorp een verhaal dat zij ruzie gehad hebben en een klap of een beet van Mina hebben gehad.  Mina staat bekend als gemeen en precies op het pad dat we moeten hebben. Met fruit lijden ze haar af en kunnen we er langs. De gids en Martijn nemen Thijs afzonderlijk op de nek, lopen in de jungle is best zwaar. Aan  het einde komen we nog bij een mooi jungle riviertje waar we lunch krijgen en zwemmen. Daarna in een ‘tube’ de rivier overstekeen en lopen we terug naar het dorp.

6 december – maandag
tijd om verder te gaan, ‘s ochtends lopen we naar het busstation waar we het eerste busje naar medan nemen, 2.5 uur. Daar willen we de bus naar berstagi nemen, en iemand verteld ons dat die vanaf amplas vertrekt. Wij in een busje naar amplas, 1 uur door de stad door de middaghitte en verkeerd. Daar hebben ze nog nooit van een bus naar berastagi gehoor. Een vriendelijke vrouw heeft het over borneo. engels is moeilijk hier. Maar ze ziet er vriendelijk uit en stappen bij haar in het busje. Na 10 minuten stop het busje en houdt ze een andere aan. Daar moeten we in en ze gaat zelf weer terug. Dit busje stopt na een half uur bij een kantoortje en zet ons eruit. Daar staan meer mensen te wachten en die knikken bij het horen van ‘berastagi’. Iets later stopt er een semi-bus. tassen op het dak en we zijn eindelijk echt op weg. Reizen in indonesie is niet makkelijke, routes hebben namen komen we achter (borneo is de naam van de route van het busje). We zijn de hele dag bezig om 200 km af te leggen en hebben daar 6 busjes voor gehad. Moe komen we aan. Hotel heeft een grote televisie waar ze tom en jerry dvd’s afspelen. Thijs zit gelijk op de bank en is niet meer bereikbaar.

7 december – dinsdag
Moe van het reizen doen we vandaag niets. Het is lekker koel in berastagi omdat het hoog ligt. Morgen willen we gaan lopen, een van de vulkanen beklimmen